«Ενώ είχα ξαπλώσει για να κοιμηθώ, δέχτηκα ένα πολύ δυνατό τράνταγμα, που με ξάφνιασε. Ήταν σαν να όρμησε στο μυαλό μου ένα κατάλευκο φως που με συγκλόνισε… Δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε, αλλά βίωνα μια απίθανη κατάσταση ευδαιμονίας».
Καθώς η συγγραφέας συνεχίζει την εσωτερική εργασία της δίπλα στον Δάσκαλο, γράφει αυτό το θαυμάσιο βιβλίο για την πορεία της ψυχής που μαθητεύει στον κόσμο ενώ ταυτόχρονα διδάσκει την προσωπικότητα. Μέχρι να λειτουργήσουν συντονισμένες μεταξύ τους παράγοντας τη θεσπέσια μελωδία του Εαυτού!