Ο Γιώργος Π. Σαββίδης, προλογίζοντας το γλωσσάρι του για τον Δωδεκάλογο του γύφτου του Κωστή Παλαμά, σημειώνει: «Τι σημαίνει “γλωσσάρι”; Αν δεν κάνω λάθος: ούτε λεξικό, μήτε ευρετήριο λέξεων, αλλά πραχτικό βοήθημα για τον αναγνώστη ενός κειμένου το οποίο παρουσιάζει ασυνήθιστες δυσκολίες λεκτικές – ήγουν: ασυνήθιστες λέξεις και ασυνήθιστους τύπους είτε ασυνήθιστες χρήσεις κοινών λέξεων. Έτσι, ένα γλωσσάρι του Δωδεκάλογου θα πρέπει να περιλαμβάνει μόνον τις ασυνήθιστες λέξεις κλπ., όσες υπάρχουν σε τούτο το ποίημα, και να περιορίζει την ερμήνευσή τους στις σημασίες που οι λέξεις αυτές έχουν, για τον ποιητή, αποκλειστικά στον Δωδεκάλογο».
Αυτές οι απόψεις έγιναν ο δικός μας οδηγός στα πολλά ερωτήματα που καθημερινά μας απασχολούσαν. Και τούτο το πόνημα που παραδίδουμε στο κοινό, φιλοδοξούμε να καταστεί ωφέλιμο στους αποδέκτες του, στον απλό αναγνώστη ή στον μελετητή, στους νέους που αποφασίζουν να διαβάσουν την Οδύσσεια του Νίκου Καζαντζάκη, βοηθώντας τους να ξεπεράσουν τον σκόπελο της ιδιαιτερότητας στη γλώσσα της.
Προσπαθήσαμε να αποτυπώσουμε μία όσο το δυνατόν σωστότερη και ευκρινέστερη απόδοση των λέξεων που υπάρχουν στην Οδύσσεια και χαρακτηρίζονται ως «δυσνόητες», «άγνωστες» κατά τη σχολική ορολογία ή ξεχασμένες, παραδίδοντας ένα εύχρηστο βοήθημα που θα συντροφεύει τον αναγνώστη από την αρχή μέχρι το τέλος του έργου, χωρίς επεξηγήσεις λεξικολογικές και χωρίς αναφορές στις βαθύτερες φιλοσοφικές ή θρησκειολογικές απόψεις του συγγραφέα.