Στην εκτεταμένη ποιητική σύνθεση Ο μύθος σώζει τη ζωή αναπλάθονται ποιητικά τριάντα επτά μυθικές μορφές γυναικών. Οι καλειδοσκοπικές αντανακλάσεις των μυθικών στοιχείων εγείρουν μέσα απ᾽ το αιώνιο όνειρο τη σωματική μνήμη της γυναίκας. Της γυναίκας της επινοητικής, της πιστής, της περιπλανώμενης, της άγριας, της ανεξάρτητης, της χαρούμενης, της άπιστης, της αλυσοδεμένης, της αγαθής, της μυστηριακής, της καλλιτέχνιδας, της υπέρτατης μητέρας. Καθεμία από τις μυθολογικές γυναίκες συστήνεται μέσα από μια —βαθιά εξομολογητική— εναλλαγή πρόζας (Μονόλογος) και στίχου (Ποίημα), ωσάν για να ακουστεί ξανά ο λόγος της ηρωικής αρετής, της κερδισμένης ελευθερίας, της σπλαχνικής αγάπης, της απολύτου ομορφιάς.
* * *
ΠΟΙΗΜΑ ΑΡΙΑΔΝΗΣ

Πίστεψα σε εσένα, Θησέα
Το πάθος μου ορμητικό σου έδωσε
τον Μίτο της ζωής σου
Ο έρωτάς μου ασυγκράτητος σου πρόσφερε
τον δρόμο της επιστροφής σου.

Όφειλες μόνο μια υπόσχεση
μια υπόσχεση
δεσμού.
Δεν υπάρχει ζωή
χωρίς Νήμα, Θησέα
Δεν υπάρχει ψυχή
χωρίς Ομφάλιο λώρο.

Ποια η θέση σου, Θησέα;
Ποιο το αποτύπωμά σου στον κόσμο;

Μόνο μέσα από εμένα έμαθες, Θησέα
το θαύμα — τη σχέση
Άκριτα με εγκατέλειψες
Ανεύθυνα σάλπαρες από τη νήσο των όρκων.

Στάθηκα λαμπερή, περήφανη
προικισμένη με την Προδοσία σου
Ἐφθασα στον λαβύρινθο της ψευδαίσθησης
Είδα τον Μινώταυρο στα μάτια.

Δεν τον σκότωσα

Τον δημιούργησα
Βροντόηχο
Απόκρυφο
Βάκχειο Άνακτα.