Το βιβλίο αυτό τεκμηριώνει, αναλύει και πλαισιώνει τη θεατρική και κινηματογραφική ψυχαγωγία στους προσφυγικούς συνοικισμούς του Πειραιά από το 1923 έως το 1940. Οι οικισμοί αυτοί ιδρύθηκαν για να φιλοξενήσουν τους Ορθόδοξους Χριστιανούς που είχαν εγκαταλείψει την Οθωμανική Αυτοκρατορία μετά τον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο στη Μικρά Ασία (1919-1922) και την υποχρεωτική ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών του 1923. Μετά από μια εισαγωγή που πραγματεύεται ιστοριογραφικά ζητήματα, το βιβλίο χωρίζεται σε τέσσερα μέρη. Το Α ́ μέρος εμβαθύνει στις θεατρικές και κινηματογραφικές εμπειρίες που είχαν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί στη Μικρά Ασία πριν από το 1922 και στην εξοικείωσή τους (κυρίως των ηθοποιών της Σμύρνης) με τις ελληνικές παραστάσεις και ταινίες που παίζονταν εκεί. Ακολουθεί μια επισκόπηση της ζωής του Πειραιά στις αρχές του 20ου αιώνα για να εκτιμηθεί η μοναδική συμβολή της προσφυγικής κοινότητας σε αυτήν. Το Β ́ μέρος περιγράφει λεπτομερώς την εμφάνιση και ανάπτυξη του θεάτρου και του κινηματογράφου στις προσφυγικές γειτονιές της Κοκκινιάς, της Δραπετσώνας, της Ταμπούριας, της Αγιάς-Σοφίας και των Καμινίων. Το επόμενο μέρος πραγματεύεται συγκεκριμένα θεατρικά και κινηματογραφικά θέματα, όπως η θεατρική επιχείρηση, το ρεπερτόριο των θεάτρων, οι ηθοποιοί, το προσφυγικό κοινό, καθώς και η επίδραση και η εξάπλωση του κινηματογράφου του Χόλιγουντ, καθώς και της μαζικής τέχνης γενικότερα, στην ψυχαγωγία στις προσφυγικές γειτονιές. Το τελευταίο μέρος τοποθετεί τα ευρήματα της έρευνας σε ένα ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο. Πραγματεύεται το ερασιτεχνικό θέατρο, το θέατρο στα εργοστάσια, τη διαμόρφωση μικροαστικών και προσφυγικών ταυτοτήτων και τη διαδικασία ένταξης των προσφύγων στο εθνικό σώμα στο πλαίσιο των κοινωνικών, πολιτικών και ιδεολογικών εξελίξεων εκείνης της εποχής.