...Ιδιαίτερα τιμώ στο πρόσωπο της Αλτάνης τις γυναίκες που δούλεψαν στις αλυκές Αλεξάνδρου, στους Καρυώτες. Μόνες με συγχωριανές, ακόμα και με τις τσούπρες τους που ήταν δεν ήταν 15-16 χρονών τότε. Τιμώ τις μορφές των γυναικών με τα κέρινα πρόσωπα, γεμάτα αλάτι και ιδρώτα. Με το ζεμπίλι και τον αριθμημένο κάδο στο κεφάλι με το γυμνά τους ποδάρια που πάταγαν λάσπη και κρουσταλλένιο αλάτι...
Για μένα οι αλυκές είναι ένας Παρθενώνας για τη Λευκάδα και θα πρέπει να αναδειχτούν σαν χώρος και σαν μνήμη.