Ήταν κάποτε ένα γοβάκι ολομόναχο στην άκρη του δρόμου, ολομόναχο και παραπονεμένο. Η ζωή τού χαμογέλασε όταν ένα ουρανοκατέβατο κουκούτσι έπεσε στο μοναχικό γοβάκι και μέσα του φύτρωσε μια όμορφη βερικοκιά. Οι άνθρωποι σε ολόκληρη τη Γη έτριβαν έκπληκτοι τα μάτια τους γιατί δεν είχαν ξαναδεί βερικοκιά φορτωμένη με τόσα ζουμερά βερίκοκα και να φυτρώνει μάλιστα μέσα σε κόκκινο γοβάκι και το γοβάκι να χορεύει ασταμάτητα από χώρα σε χώρα, από πόλη σε χωριό κι από χωριό σε πόλη. Και στο κατόπι τους, η χαρούμενη συνοδεία από παλιά παιχνίδια, αδέσποτα σκυλιά και σκανταλιάρικα παιδιά. Μπροστά σε τούτο το ασυνήθιστο θαύμα, οι ζωγράφοι έφτιαχναν πολύχρωμους πίνακες, οι μουσικοί έγραφαν αισιόδοξα τραγούδια, οι ποιητές χιλιάδες ποιήματα και οι συγγραφείς όμορφες ιστορίες για να ομορφύνει και πάλι ο κόσμος.