Η πρώτη ποιητική συλλογή της Ιωάννας Σταθοπούλου με τίτλο "Υποσυνείδητες Υποσχέσεις" έφτασε αισίως στα χέρια μου. Η πένα της Ιωάννας έχει μια χαρακτηριστική δυναμική και δε διστάζει να βουτήξει βαθιά και να παρασύρει τον αναγνώστη σ' ένα ταξίδι που περνά μέσα από τα Τάρταρα για να φτάσει στη λύτρωση.

Με επίκεντρο τον έρωτα και τις πλείστες αποχρώσεις του, η Ιωάννα παίζει με τον ελεύθερο στίχο ανάμεσα στο πρώτο και δεύτερο πρόσωπο και μας προσκαλεί να βυθιστούμε σε εικόνες έντονες, γεμάτες αρώματα, χρώματα και θλίψη κι άλλες που αφήνουν την ασχήμια της ζωής να κονταροχτυπιέται με την ουσία της ποίησης και της παραβολής, για χάρη του νοήματος και της ανακάλυψης μιας αλήθειας.

Η Ιωάννα σκάβει στα μύχια του εγώ και ανασύρει τον πόνο του χωρισμού και τις υποσχέσεις που έμειναν στη μέση, εξαιτίας ασυμβίβαστων χαρακτήρων και επιθυμιών. Τα ποιήματά της αποπνέουν μια μοναχικότητα, την οποία παλεύει να σβήσει η ανάγκη για έρωτα κι αγάπη, κι ακροβατούν ανάμεσα στο οικείο των υλικών ανθρώπινων βιωμάτων και το βαθιά κρυμμένο στην ψυχή.

Μέσα από τις αντιθέσεις που χρησιμοποιεί, η ποιήτρια μάς κάνει θεατές μιας πάλης που μοιάζει με ερωτικό ταγκό ανάμεσα στα ελαττώματα που δε φανερώθηκαν εγκαίρως και τις υποσχέσεις που δόθηκαν μα δεν κρατήθηκαν, ενώ είχαν όλα τα φόντα ν' αγγίξουν το άπιαστο. Φέρνει σε συνεχή αντιδιαστολή την ύλη με το όνειρο και μας δείχνει πως όσο κι αν η σάρκα ποθεί, αν η ψυχή δε βρει την πλήρωση, θα μένουν πάντα ανεκπλήρωτες και υποσυνείδητες οι υποσχέσεις.

Το πολύ ταιριαστό και καλαίσθητο εικαστικό του εξωφύλλου το έχει επιμεληθεί η ίδια και μας προϊδεάζει επιτυχημένα για το πώς η μοναξιά βάφεται ροζ όταν πλανάται από τα δίχτυα του έρωτα.