Γιατί επαναστάτησαν οι κοτζαμπάσηδες; Τι ώθησε ανθρώπους, εκ των οποίων οι περισσότεροι ακουμπούσαν τα εξήντα, να αφήσουν τη σιγουριά της προνομιακής τους θέσης για να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή τους οδηγούμενοι στις μάχες; Είχαν άραγε μία ενιαία ταυτότητα, ήταν ένα ενιαίο –κοινωνιολογικά, ανθρωπολογικά και πολιτικά– σώμα με κοινές επιδιώξεις;

Στο βιβλίο αυτό εξετάζεται η πορεία ορισμένων άγνωστων στο ευρύ κοινό προκρίτων της Πελοποννήσου τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια πριν από την Επανάσταση (των Περρουκαίων, του Σωτήρη Χαραλάμπη και του Αθανασίου Κανακάρη-Ρούφου), οι οποίοι συνεργάζονταν στενά μεταξύ τους και γύρω από τους οποίους εκτυλίσσεται η ιστορία πολλών γνωστότερων στο ευρύ κοινό οικογενειών, όπως οι Δεληγιάννηδες, οι Λόντοι, οι Ζαΐμηδες κ.ά.

Γύρω από τις ιστορίες αυτών των ανθρώπων περιστρέφονται και όλα τα υπόλοιπα ερωτήματα που τίθενται στον παρόντα τόμο και αφορούν τις σχέσεις των προυχόντων μεταξύ τους, τις συμμαχίες τους, τις σχέσεις τους με τους Τούρκους αγιάνηδες και αγάδες, τους οθωμανούς αξιωματούχους, τον Πασά της Πελοποννήσου, την Υψηλή Πύλη, τις οικονομικές και πολιτικές δραστηριότητές τους, τις δυσκολίες τους τα τελευταία χρόνια πριν από την Επανάσταση και την ένταση των μεταξύ τους αντιμαχιών.