«Εγώ έχω δύο μικρές καμπούρες.»
«Oι δικές μου είναι μεγάλες σαν βουνά.»
«Εγώ έχω πολύ ψηλό λαιμό.»
«Εμένα οι βλεφαρίδες μου είναι πολύ μακριές.»
«Εμένα η γλώσσα μου είναι μεγάλη και τριχωτή!»
«Εμένα το δέρμα μου είναι καστανό σαν βελανίδι.»
Ξαφνικά, ακούγεται η γελαστή φωνή της Μίλας:
«Ε! Παιδιά! Σας έχω πει ότι εγώ έχω τρεις καμπούρες;»

Τελικά, συναντάς πολύ κόσμο στην έρημο. Οι περισσότεροι κάνουν τη δουλειά τους. Η Μίλα η καμήλα κάνει κι αυτή τη δουλειά της, κρατάει όμως το δικό της, ιδιαίτερο στιλ. Κάποιοι ενοχλούνται απ’ αυτό. Σε κάποιους δεν αρέσει η Μίλα, εκείνη, όμως, τους συμπαθεί όλους. Δεν καταλαβαίνει γιατί την αποφεύγουν ή γιατί την περνάνε για εξωγήινη. Μήπως επειδή γεννήθηκε με τρεις καμπούρες; Μα, κάθε καμήλα έχει το δικό της, προσωπικό στιλ…