Σ’ ένα βασίλειο ζουν δύο πριγκιπόπουλα, ο Βίκτωρας και η Έλλη, που εκπαιδεύονται σε ό,τι πρέπει να μάθουν για το μέλλον τους. Εκείνος διδάσκεται πολεμικές τέχνες, στρατηγική, μάχες και διαβάζει Ιστορία, εκείνη καλούς τρόπους. Ο ρομαντικός Βίκτωρας όμως καταφεύγει στη φαντασία του και ονειρεύεται ιστορίες με δράκους και ιππότες ενώ η Έλλη βαριέται αφόρητα και ζηλεύει τον αδελφό της που οι ώρες του είναι γεμάτες δράση και παιχνίδι, εξ ου και διαβάζει ακατάπαυστα τα βιβλία της βιβλιοθήκης του παλατιού. Κάποια στιγμή η Έλλη, με αφορμή ένα στέμμα, αποφασίζει να διεκδικήσει τα θέλω της και θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον πατέρα της.

Η συγγραφέας ξεδιπλώνει πλήθος από κωμικά περιστατικά των παιδιών που κάνουν το εντελώς αντίθετο απ’ όσα τους υπαγορεύεται βάσει πρωτοκόλλου και το βασίλειο γίνεται άνω κάτω. Έτσι οι μικροί αναγνώστες μαθαίνουν με τον καλύτερο τρόπο να ακολουθούν την καρδιά τους και τα δικά τους όνειρα, να μην υποκύπτουν στις επιθυμίες ή στις εντολές των άλλων και να ψάξουν μέσα τους να βρουν τι πραγματικά θέλουν, τι έχουν ανάγκη και τι χρειάζονται. Με συγκίνησε πολύ η απόφαση του βασιλιά όταν ήρθε αντιμέτωπος με την πραγματικότητα και φυσικά το χαρούμενο τέλος που χρησιμοποίησε τα θέσφατα του βασιλείου μ’ έναν αποδοτικό, διαδραστικό και κοινωνικό τρόπο, ώστε όλοι οι υπήκοοι να έρθουν κοντά και να καλλιεργήσουν τις δεξιότητές τους.

Η εικονογράφηση της Έλενας Τσαπρούνη είναι όμορφη, με λιτό φόντο, απαλά χρώματα και ιδιαίτερες οπτικές γωνίες. Μικρές και ολοσέλιδες εικόνες βοηθάνε τα παιδιά να αναπτύξουν τη φαντασία τους και να ζωντανέψουν το βασίλειο του Βίκτωρα και της Έλλης. Τα συναισθήματα αποδίδονται σωστά, όπως για παράδειγμα ο σκεπτικισμός και η ανία της Έλλης που ακουμπάει στο περβάζι του παραθύρου της και υπάρχουν σε αρκετά σημεία προοπτικές που ξεκουράζουν το μάτι και μεταφέρουν το βάρος της δράσης στη σκηνή μακριά από την κεντρική εικόνα.

Μια όμορφη και καλογραμμένη ιστορία που βοηθάει τα παιδιά ν’ αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και να κυνηγήσουν τα όνειρά τους.