Το έργο του Ιππώνακτα δεν αποτελεί µόνο µια ρωγµή στη γνωστή, από τα αρχαία ακόµη χρόνια, θεώρηση της ποίησης ως εστίας του ψυχοσυναισθηµατικού φορτίου του ανθρώπου. Αποτελεί και µια πρόταση για αυτό που µπορεί να χρησιµεύσει ως πρώτη ύλη της, για τα ερεθίσµατα εκείνα που δεν προέρχονται από το πνεύµα, αλλά από το σώµα και τις δύο βασικές δυνάµεις που το συνέχουν και το συγκροτούν – την επιθυµία και την ανάγκη. Ο ποιητής αυτός του 6ου π.Χ. αιώνα, που καλλιέργησε συστηµατικά αυτό που θα ορίζαµε ως «γήινη» ποίηση, αποτελεί µια χαρακτηριστική περίπτωση λογοτέχνη ο οποίος διαµόρφωσε, µε το έργο του, µια ξεχωριστή περιοχή –θεµατική, καλλιτεχνική, µορφολογική, αισθητική – µέσα στο ευρύτερο ποιητικό γίγνεσθαι της συγχρονίας και της διαχρονίας. Το βιβλίο αυτό, που έχει στόχο τη γνωριµία µε την ποίηση και την ποιητική του, προσφέρεται για τη διαπίστωση του τρόπου µε τον οποίο η τέχνη µπορεί να φτάσει σε αποτελέσµατα υψηλά και ακτινοβόλα, ακόµη κι όταν εκκινεί από θέµατα «ταπεινά» και «ευτελή».