Το «Σκιές Χωρίς Ανθρώπους» δεν είναι ένα βιβλίο για τους «αληθινούς» και τους «ψεύτικους» πρόσφυγες. Είναι μια σειρά από ιστορίες για το παράλογο μιας διαδικασίας, όπου η ζωή χωράει σε έναν φάκελο και εξαρτάται από τη σωστή διατύπωση. Για ένα σύστημα που απαιτεί από τους ανθρώπους να αποδείξουν τον φόβο τους με χαρτιά και να παίξουν με κανόνες που συχνά αγνοούν.
Το σύστημα χορήγησης ασύλου είναι, στη θεωρία, μια δομημένη διαδικασία που βασίζεται στο δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στην πράξη, είναι ένας μηχανισμός που ζητά από τους ανθρώπους όχι αλήθεια, αλλά πειστικότητα. Ζητά να υπακούσουν στις προσδοκίες μιας γραφειοκρατίας που περιμένει τακτοποιημένες, μετρήσιμες απαντήσεις από ανθρώπους με άτακτες, μη μετρήσιμες ζωές.
Και πολλές φορές, αυτό που μένει στο τέλος δεν είναι οι άνθρωποι – είναι οι σκιές τους, αποτυπωμένες σε μια απορριπτική απόφαση.