Το Ζαγαζίκ είναι μια αιγυπτιακή πόλη στο ανατολικό τμήμα του Δέλτα του Νείλου και συγκεκριμένα στο Κανάλι της Ισμαηλίας. Απέχοντας 85 χλμ. από το Κάιρο, αποτελεί πρωτεύουσα του κυβερνείου της Σαρκίας και από τα παλιά χρόνια ήταν κέντρο εμπορίου βάμβακος και σιτηρών.
Η εγκατάσταση Ελλήνων εκεί εντοπίζεται περί το 1840, μια ελληνική παροικία που άκμασε δημιουργώντας Κοινότητα, εκκλησία, σχολείο, σωματεία και πλείστες επιχειρήσεις και εμπορικά καταστήματα, σε τέτοιο σημείο που όταν ο Χεδίβης Αμπάς (1892-1914) την επισκέφτηκε να ρωτήσει τον τότε Έλληνα Πρόξενο ¨αν το Ζαγαζίκ περιλαμβάνεται στην Αθήνα¨!
Την ιστορική πορεία αυτής της παροικίας θα σκιαγραφήσουμε σε τούτο το πόνημα, ακολουθώντας τα χνάρια της κοινοτικής, σωματειακής και επιχειρηματικής δράσης της, ενώ στο παράρτημα θα καταθέσουμε κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα από δυσεύρετα άρθρα και βιβλία περί των Ελλήνων του Ζαγαζίκ και της ίδιας της πόλης εν γένει, καθώς και τα βιογραφικά σημειώματα προσωπικοτήτων που γεννήθηκαν εκεί.
Τέλος, στο λεύκωμα θα παρουσιάσουμε σπάνια στιγμιότυπα της δραστηριότητας της παροικίας από το Αρχείο μας, στιγμιότυπα μοναδικά, όπως μοναδική ήταν και αυτή η ελληνική παρουσία σε ακόμη μία επαρχιακή πόλη της Αιγύπτου, αφού ο Αιγυπτιώτης Ελληνισμός δεν άνθισε μονάχα σε Αλεξάνδρεια και Κάιρο.