Σε μια εποχή όπου η Ιστορία έχει ανάγκη να ειπωθεί όχι μόνο μέσα από ημερομηνίες αλλά μέσα από ανθρώπινα βιώματα, η «Σονάτα των αθέατων πουλιών» αποτελεί ένα βιβλίο που μας καλεί να δούμε τι κρύβεται πίσω από τις επίσημες ημερομηνίες: ανθρώπινες απώλειες, χαμένες ταυτότητες, σιωπηλές κραυγές. Είναι κάτι περισσότερο από ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα. Είναι μια ωδή στη μνήμη, ατομική και συλλογική. Είναι ένα βιβλίο που ενώνει τον πόνο του χθες με τη σιωπή του σήμερα. Είτε η απώλεια είναι αποτέλεσμα ιστορικής βίας είτε της φθοράς της νόσου του Αλτσχάιμερ, ο συγγραφέας μας δείχνει πως η μνήμη —όταν αφηγείται— μπορεί να θεραπεύσει, να ενώσει, να φωτίσει. Είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί, όχι μόνο για την ιστορία που αφηγείται, αλλά και για τις σκιές που φωτίζει.