Η προσέγγιση της προπόνησης ποδοσφαίρου των αναπτυξιακών ηλικιών είναι εντελώς διαφορετική από εκείνη της προπόνησης των ενηλίκων σε παιδαγωγικό-κοινωνικό, τεχνικοτακτικό και ψυχοκοινωνικό επίπεδο. Προπονητές, παράγοντες του ποδοσφαίρου και γονείς οφείλουν να προσαρμόσουν τη στάση τους στις ανάγκες του κάθε ηλικιακού - αναπτυξιακού σταδίου και όχι να αντιμετωπίζουν τα παιδιά ως μικρούς ενήλικες. Το παραπάνω μείζονος σημασίας θέμα καταγράφεται στο παρόν πόνημα με συστηματικό-επιστημονικό τρόπο και στοχεύει στην άμβλυνση του κενού που υπάρχει στη σύγχρονη βιβλιογραφία. Ο συγγραφέας αξιοποιώντας την ποδοσφαιρική του πείρα, τη γνώση και τη συνεχή μελέτη της επιστήμης του αθλητισμού, προσφέρει μια πλήρη και αντικειμενική ανάλυση του προβλήματος που συναντάται κατά κόρον στις ελληνικές ακαδημίες ποδοσφαίρου και επιχειρεί να δώσει τις ενδεδειγμένες λύσεις. Γονείς, προπονητές, διοικητικοί παράγοντες, φίλαθλοι του παιδικού ποδοσφαίρου θα βρουν κυριολεκτικά απαντήσεις, καθώς όλα τα ζητήματα τίθενται με τη μορφή ερωτήσεων και απαντήσεων. Η φιλοσοφία που προτείνεται ανάγει το ποδόσφαιρο σε ένα συνδυαστικό παιχνίδι μυαλού και σωματικής κίνησης. Δίνει βαρύτητα στη μακροχρόνια προπονητική διαδικασία μάθησης, στο μυαλό, στην ψυχική ανθεκτικότητα του νεαρού ποδοσφαιριστή. Βασικός στόχος της θεωρίας αυτής, που ήδη εφαρμόζεται σε ακαδημίες προηγμένων ευρωπαϊκών ομάδων, είναι να δημιουργήσει ολοκληρωμένες προσωπικότητες που ακόμα και αν αποτύχουν να σταδιοδρομήσουν επαγγελματικά στο ποδόσφαιρο, θα έχουν μια επιτυχημένη καριέρα έξω από αυτό.