ΑΣΜΑ Ι

Ψάχνω έναν ήρωα. Δεν αντιλέγω,
παράξενο είναι. Κάποιον θα εμφάνισαν
και σήμερα οι φυλλάδες. Μα προλέγω
πως αύριο κιόλας πάει, τον εξαφάνισαν.
Δεν θέλω τέτοιους - και γι\' αυτό διαλέγω
τον φίλο απ\' τα παλιά, τον Δον Ζουάν.
Θα τον θυμάστε απ\' την παντομίμα:
νέο τον πήρε ο διάολος - τί κρίμα!

Τα έπη ξεκινούν in medias res
κατά του Ορατίου τον κανόνα.
Κι έπειτα τις παλιές του συμφορές
διηγείται αραχτός στην πολυθρόνα
ο ήρως - σε ανάκτορα, σε αυλές,
σε κάποιας δεσποσύνης τον κοιτώνα.
Κι εκείνη, που ως τότε είχε μεσάνυχτα,
ακούει με τα χείλη της μισάνοιχτα.