Χρησιμοποιώ πρώτο πρόσωπο, ίσως από εγωισμό, ίσως επειδή αυτό μου ανήκει. Ένα πρόσωπο όμως που όλο και διευρύνεται για να περιλάβει και άλλα πρόσωπα, και το δικό σας ίσως.
Μπορεί οι συναντήσεις μου να είναι ετερόκλητες:
ʼλλοι τόποι, νωπογραφίες, ομηγύρεις, θάνατοι, διαλείμματα, επεισόδια, στιγμιότυπα, εξάρσεις μυστικές, συναντήσεις όπου αναζητώ τον άνθρωπο κυρίως, όχι τα δημιουργήματά του. Τα θαυμαστά δημιουργήματα που με βοηθάνε να τον αναγνωρίζω, και τα αποτρόπαια που με μπερδεύουν καθώς ο ίδιος άνθρωπος εξαφανίζεται στο ακατανόητο.
Τις συναντήσεις μου τις λέω συντυχίες γιατί, είτε μου αρέσει είτε όχι, η τύχη μπερδεύεται παντού, άλλοτε με τη μορφή την προσηνή χαϊδεύει, άλλοτε κακεντρεχής, σαν Ερινύα, καταδιώκει χωρίς καν να δηλώνει τον λόγο μιας τέτοιας επιλογής.
Αλλά τις λέω ιερές τις συντυχίες γιατί αχνίζουν αύρα μιας μυσταγωγίας, πολύχρωμη ευμένεια ντυμένης, μέσα στη δοκιμασία τη ασκητική.