Μια φράση αρκεί για να δείξει την στοχαστική σκέψη του συγγραφέα: "Όσοι αισθάνονται γέροι προσπαθούν να τις κρατήσουν (σημ. το παλιό, το ξεπερασμένο) με το ζόρι, κι όλο γκρινιάζουν και διαμαρτύρονται και συνδέουν τη φθορά τους με πατρίδες, με το ένδοξο παρελθόν, με τα ιερά και τα όσια της φυλής κι άλλα παρόμοια. Τη ζωή τους προσπαθούν να κρατήσουν με το ζόρι, τον δικό τους κόσμο που φεύγει, μαραίνεται μαζί με τους ίδιους. Αυτός είναι ο λόγος που μισούν όποιον έχει άλλη, διαφορετική άποψη από τη δική τους."