Μπαίνω μια μέρα στον Ναυτίλο και βρίσκω στον πρώτο πάγκο μια παλιά έκδοση του «Παλαιοβιβλιοπώλη Μέντελ» του Στέφαν Τσβάιχ και το ξεφυλλίζω. Γυρίζω προς τον Τσάκαλο που με ρωτάει τι μελετάω με τόση εμβρίθεια και του λέω: «Μπράβο, Τσάκαλε! Επιτέλους, αποφάσισες να βγάλεις την αυτοβιογραφία σου!». Έλαμψε! Δεν έχω ξαναδεί στο πρόσωπό του τόση χαρά και περηφάνια… άρχισε να γελάει ασταμάτητα!
***
Το ακατανόητο θαύμα και το μέγα και παράδοξο μυστήριο του χώρου του βιβλίου ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΣΑΚΑΛΟΣ έκλεισε πίσω του μια βαριά σμιλεμένη για αιώνες χρυσοποίκιλτη πόρτα και τη σφάλισε με μάνταλο βαρύ! Ο τελευταίος κατ’ ουσίαν Τιτάνας του βιβλίου, ο σημαντικότερος βιβλιοπώλης των τελευταίων πενήντα ετών που γνώριζε και ζούσε για το βιβλίο στην ολότητά του!