Το Πελαδάρι, Παλλαδάριον ή Πελλαδάριον ήταν κωμόπολη της Βιθυνίας της Μ. Ασίας σε λόφο μεταξύ της Προύσας, από την οποία απείχε 18 χλμ., και του χωριού Ελιγμοί κοντά στα Μουδανιά, που ήταν και η πλησιέστερη έξοδος προς τη θάλασσα, τον Κιανό κόλπο. Πριν από τη Μικρασιατική καταστροφή κατοικούνταν από περίπου 3.000 Έλληνες με υψηλό οικονομικό επίπεδο και μόρφωση, οι οποίοι προσέφυγαν τον Αύγουστο του 1922 στην Ελλάδα. Μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας το 1923 οι περισσότεροι εγκαταστάθηκαν στο χωριό Φούστανη, τότε Εύρωπος, της Αλμωπίας, και άλλοι στη Σωσάνδρα Αλμωπίας, Θεσσαλονίκη, Βέροια, Αθήνα και αλλού. Σήμερα περίπου στη θέση του Πελαδαρίου βρίσκεται το τουρκικό χωριό Gündoğdu.
Στο βιβλίο θα διαβάσει κανείς για το Πελαδάρι και τις γειτονίες του, την ιστορία και αρχαιολογία, την πολιτική και στρατιωτική του διοίκηση, για τους κατοίκους του, την οργάνωση της κοινωνίας, τη λατρεία, την καθημερινή ζωή, το γλωσσικό ιδίωμα, τη λαογραφία, τη μετανάστευση και τελικά για τον αγώνα και τη μετοικεσία στη νέα πατρίδα.