«Από όλα τα γλυκά, ένα είναι το πιο καθαρό. Δε σηκώνει βρομιά, όπως όλα τα άλλα που η ζάχαρη μπορεί να σκεπάσει ταγκά βουτύρατα, μπαγιάτικα καρύδια και αυγά. Όλα αυτά νόστιμα θα σου φανούνε αφού δεν έχεις ιδέα τι έχουνε μέσα. Το λουκούμι όμως πάντα είναι αθέρας, αλλιώς δε γίνεται».

Έτσι και κάποιες ψυχές είναι αθέρας, καθαρές και γλυκές σαν λουκούμια, αμόλυντες από τα βάσανα της ζωής, αγιασμένες μέσα στα βάθη της μνήμης. Ήρθαν αστόλιστες και απροσποίητες να μου πουν τις ιστορίες τους. Κι εγώ τις άκουσα.