Μια συλλογή ποιημάτων που γεννήθηκαν

μέσα από τη νύχτα αλλά κοίταξαν σταθερά

προς το φως.


«Κι εκεί, στην άκρη του ροζιασμένου πατώματος

μεταξύ σκόνης και αχνών προσδοκιών

το βλέμμα μου σταμάτησε.

Μα πού βρέθηκε αυτό το μικρό λευκό φτερό εδώ μέσα;


Ίσως να ’ναι από το όνειρο ενός πουλιού

που ελευθερώθηκε από τη νύχτα

ή από έναν άγγελο που άπλωσε τα φτερά του στον άνεμο.

Ίσως και δικό μου – να ξέφυγε, τις στιγμές που χτίζω αθόρυβα

εκείνο το μικρό σύμπαν με αγάπη και σκιές φωτός».

«ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΕΠΙΜΕΝΕΙ» είναι μια συλλογή που αξίζει όχι μόνο να διαβαστεί, αλλά και να ξαναδιαβαστεί. Να σταθεί κανείς πάνω σε κάθε στροφή, να τη νιώσει, να τη στοχαστεί. Γιατί αυτή η ποίηση δεν περνά· μένει. Ριζώνει μέσα μας, σαν κάτι πολύτιμο και οικείο. Όπως ακριβώς κάνει και το φως – το φως που επιμένει.
Δημήτρης Μπουραντάς
Πρύτανης New York College, Συγγραφέας