Σε περίπτωση συντέλειας, θα διάλεγα την Τασμανία. Έχει μεγάλα αποθέματα γλυκού νερού, βρίσκεται σ’ ένα κράτος δημοκρατικό και δε φιλοξενεί ζώα επικίνδυνα για τον άνθρωπο. Δεν είναι και τόσο μικρή, ωστόσο δεν παύει να είναι νησί, άρα θα μπορέσει πιο εύκολα να αμυνθεί. Γιατί θα μας χρειαστεί η άμυνα, πιστέψτε με.
Παρίσι, Νοέμβριος 2015. Λίγες μέρες μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Μπατακλάν, ο Πάολο, δημοσιογράφος και συγγραφέας, φτάνει στην πόλη για να καλύψει τη διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή. Η κατάσταση γενικευμένης κρίσης απηχεί το αδιέξοδο που βιώνει στον γάμο του μετά την απόφαση της συζύγου του να σταματήσουν τις προσπάθειες για ένα δικό τους παιδί. Ο συντετριμμένος Πάολο αναζητεί διέξοδο στη δουλειά και αφοσιώνεται στη συγγραφή ενός βιβλίου με θέμα την ατομική βόμβα και τους επιζώντες της Χιροσίμα.
Η Τασμανία είναι ένα μυθιστόρημα για το μέλλον. Το μέλλον που φοβόμαστε και ονειρευόμαστε, αυτό που δε θα έχουμε, αυτό που μπορούμε ν’ αλλάξουμε, αυτό που χτίζουμε. Ο φόβος και η αγωνία μήπως χάσουμε τον έλεγχο είναι το κυρίαρχο συναίσθημα της εποχής μας και o Πάολο Τζορντάνο το εκφράζει εδώ με μοναδικό τρόπο. Βρισκόμαστε όλοι μέσα σ’ αυτό το στοχαστικό, ζωντανό, σύγχρονο μυθιστόρημα. Γιατί ο καθένας μας αναζητά την Τασμανία του: έναν τόπο όπου, απλά, μπορούμε να σωθούμε.