Έπειτα από µια εφιαλτική Ηµέρα του Αγίου Βαλεντίνου, η Έµιλι Χόρνµπι καταφεύγει στο σπίτι της γιαγιάς της, αναζητώντας παρηγοριά κι ένα κιλό παγωτό. Αποκοιµιέται για λίγο στον καναπέ και όταν ξυπνάει, βρίσκεται ξανά στο κρεβάτι της, στο σπίτι της – και µαντέψτε… είναι και πάλι η Ηµέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Και την επόµενη µέρα; Άλλη µια τραγική Ηµέρα του Αγίου Βαλεντίνου.

Η Έµιλι έχει παγιδευτεί σε µια εφιαλτική χρονική λούπα, όπου κάθε µέρα βλέπει τον Τζος, το αγόρι της, να την απατά ξανά και ξανά. Και σαν να µην έφτανε αυτό, είναι αδύνατον να ξεφύγει από τον αινιγµατικό Νικ: Πέφτει διαρκώς πάνω του –κυριολεκτικά και µεταφορικά– µε τους πιο απίθανους τρόπους.

Για πόσες µέρες µπορεί ένα κορίτσι να κάθεται και να βλέπει τη ζωή του να καταρρέει; Και όταν κάτι καλό επιτέλους αρχίζει να βγαίνει µέσα από όλο αυτό το χάος, τι γίνεται όταν το σύµπαν αποφασίσει να σταµατήσει τις επαναλήψεις;