Στα εκτενή του έργα, ο Σόσεκι Νατσούμε έτεινε μεθοδικά και σκόπιμα προς μια σύμμειξη της Δυτικής λογοτεχνίας με την κλασική ιαπωνική, στα διηγήματά του, όπου θέλησε να παραμείνει πιο πιστός στην αυθεντικότητα, στη θρησκευτική και ηθική παράδοση της Ιαπωνίας, αποδείχθηκε πιο μοντέρνος και ειδικότερα εμφορούμενος από τα ευρωπαϊκά λογοτεχνικά ρεύματα.
Στις ιστορίες που περιέχονται στον ανά χείρας τόμο, ο συγγραφέας δεν αποκαλύπτει απλώς την ηθική και πνευματική του στάση μα παρουσιάζει συνάμα πτυχές της προσωπικής του ζωής που όσο σημαδεύτηκαν από τη χαρισματική του πένα άλλο τόσο παρέμειναν καταποντισμένες σ’ ένα θλιβερό αίσθημα αποτυχίας, μοναξιάς και αμφιβολίας.