Οι επέτειοι μεγάλων ιστορικών γεγονότων μάς υπενθυμίζουν την αναγκαιότητα της διατήρησης της ιστορικής μνήμης. Τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή έφεραν ξανά στο προσκήνιο τις 23 ηθογραφίες της θείας Ευριάνθης.
Η δασκάλα από την Προύσα, ερχόμενη με τα αδέλφια της στο Θησείο, διέσωσε και έφερε τις σημειώσεις της που σκιαγραφούσαν στιγμιότυπα από τη ζωή οθωμανικών κυρίως οικογενειών. Στο τέλος της δεκαετίας του ’60 τις είχε έτοιμες για να πετάξουν στο φως και στον αέρα με την έκδοση του Γκοβόστη.
Πώς οι λαϊκοί άνθρωποι Οθωμανοί στέκονταν απέναντι στην πολιτισμική διαφορά, στη σχέση τους με τους Έλληνες που από αρχαιοτάτων χρόνων ζούσαν εκεί και είχαν διατηρήσει τη θρησκευτική και την εθνική τους ταυτότητα; Πώς στέκονταν απέναντι στο θηρίο του πολέμου, της φυσικής καταστροφής; Απέναντι στην αλήθεια και στο ψέμα, στην αγάπη και στον έρωτα, στην ομορφιά και στην ασχήμια, στη δοξασία και στην επιστήμη, στην ανάγκη της επιβίωσης; Πόσο δυνατά ήταν εκείνα που ένωναν ή που χώριζαν τους λαούς της Βιθυνίας;
Ξαναπετούν ύστερα από μισό αιώνα οι ιστορίες της Ευριάνθης στο φως και στον αέρα με την έκδοση του Οσελότου αυτή τη φορά. Επειδή η επιμελήτριά τους πίστεψε πως μπορούν να βάλουν ένα μικρό λιθαράκι στη ζωή «πλάι πλάι».