Μια συλλογή διηγημάτων για τις σιωπές των πραγμάτων, τις δεύτερες ευκαιρίες που δεν δόθηκαν ποτέ, και τις ανεπαίσθητες ρωγμές από τις οποίες τρυπώνει το φως. Με γλώσσα κοφτερή και συγχρόνως τρυφερή, η συγγραφέας χαρτογραφεί την αθέατη τοπογραφία της καθημερινής ανθρώπινης τρέλας – εκεί όπου ο πόνος ντύνεται με λεπτό χιούμορ και η θλίψη μεταμορφώνεται σε μικρή επανάσταση.
Ένα βιβλίο για όσους αγαπούν τη λιτή πρόζα και τις ιστορίες που αναδεικνύουν την ελπίδα, ακόμα και μέσα στην ήττα. Ο τίτλος λειτουργεί ειρωνικά· τα χαρούμενα πράγματα εδώ μοιάζουν πιο πολύ με καταφύγια μέσα σε έναν εσωτερικό χειμώνα.