Η ιστορία της Πάτρας και της Αχαΐας έχει γραφτεί λες και δεν υπήρξε μεσαία τάξη σε αυτή, λες και δεν υπήρξαν καθημερινοί βιοπαλαιστές, αγωνιστές της ζωής. Όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, η ιστορία γράφεται από τους δυνατούς. Και δυνατοί, αμέσως μετά την Απελευθέρωση και για έναν αιώνα περίπου, ήταν οι πρώην κοτζαμπάσηδες και οι απόγονοί τους. Οι τοπικές φατρίες με τη δύναμή τους κατείχαν σαν φέουδο τον δήμο. Ανέβαζαν και κατέβαζαν κυβερνήσεις στις οποίες και οι ίδιοι συμμετείχαν.
Στο βιβλίο προσεγγίζονται οι ηγετικές ομάδες της Πάτρας με κριτική ματιά, ανασκαλεύοντας τεκμήρια και μαρτυρίες προσεκτικά κρυμμένες στα βάθη του χρονοντούλαπου της ιστορίας. Στόχος είναι μια πιο δίκαιη καταγραφή της ιστορίας, παρακάμπτοντας συνειδητά τις ουκ ολίγες αγιογραφίες που έχουν γραφεί για τις φατρίες της πόλης, αφού αυτές μπορούν εύκολα να βρεθούν και να συγκριθούν με τις πληροφορίες του βιβλίου.