Σε αυτό το βιβλίο η συγγραφέας παραθέτει βίους επιφανών και μη συνθετριών ανά τους αιώνες, δίνοντάς μας πληροφορίες για το έργο τους, την εποχή όπου έζησαν καθώς και για τα εμπόδια που συνάντησαν λόγω φύλου και κοινωνικών στερεοτύπων. Στο τέλος όμως –οι περισσότερες από αυτές– κατάφεραν να αντιμετωπίσουν αυτά τα εμπόδια ως εφαλτήριο για να «γεννήσουν» τέχνη και να ασχοληθούν με αυτό που πραγματικά αγαπούσαν· τη μουσική.

Σε αυτό το χρονικό ταξίδι, η γυναικεία συνείδηση στον χώρο της μουσικής ακολούθησε μια πορεία αφανή, μη καταγεγραμμένη στους ιστορικούς καταλόγους. Ειδικότερα η αστή γυναίκα στην Ευρώπη παρουσιαζόταν ως αντιπερισπασμός στη νοικοκυρά. Ένα είδος διακοσμητικής φιγούρας στη δημόσια πρακτική του αρσενικού κόσμου. Η γυναίκα βυθίζεται, φυτεύεται ριζώνει στη γη και μαθαίνει να σπέρνει ασταμάτητα, σπόρους ελπίδας, σπόρους κουράγιου, σπόρους ενθουσιασμού, σπόρους πίστης, σπόρους αγάπης, τα πιο μικρά πράγματα που εμπλουτίζουν και το πιο μικρό κομμάτι της γης μας. Σήμερα, το παρελθόν εμφανίζεται μπροστά μας για το δούμε ξανά, να το καταγράψουμε και να το αναθεωρήσουμε. Σήμερα, χρειάζεται να ξαναμάθουμε την ιστορία μέσα από μία δεύτερη ανάγνωση εκείνη των μη φωτισμένων πλευρών της μακριά από κατηγοριοποιήσεις, μακριά από την αυτολογοκρισία και ενοχή και τελικά μακριά από τη σιωπή της. Ποια η ιδιαιτερότητα της γυναίκας και ποια η καλλιτεχνική της περίμετρος; Η γυναίκα έψαχνε και ψάχνει να βρει την ταυτότητά της έξω από τους κοινωνικούς ορισμούς, μέσα από το σώμα και το πνεύμα της, μέσα από το άλογο πάθος της και μέσα από τον έλλογο νου της. Η γυναίκα αντιλαμβάνεται δονήσεις τόσο μέσα από τον θάνατο και την αρρώστια όσο και μέσα από την καθημερινή υπεράσπιση των μικρών λεπτομερειών της χαράς. Η γυναίκα βυθίζεται, φυτεύεται, ριζώνει στη γη και γίνεται Συνθέτρια…