Ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποιήσεως. Όμως και η Ορθοδοξία είναι Οικουμενική. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ παγκοσμιοποιήσεως και οικουμενικότητας της Ορθοδοξίας;
Η παγκοσμιοποίηση θέλει να καταργήσει κάθε ιδιομορφία των λαών. Να ομογενοποιήσει τους πάντες, για να κινούνται εύκολα τα κεφάλαια και να κερδοσκοπούν οι δυνατοί εις βάρος των αδυνάτων. Αντίθετα η οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας υπογραμμίζει τις καλές ιδιαιτερότητες των λαών, τις αναδεικνύει και τις ενσωματώνει στην οικουμενικότητα της. Δηλ. με μία εικόνα: Η παγκοσμιοποίηση είναι ένας οδοστρωτήρας, που πολτοποιεί τους πάντες. Η οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας είναι μία ανθοδέσμη, που συγκεντρώνει, όλες τις καλές ιδιαιτερότητες των λαών και δημιουργεί μία αρμονία εν τη ποικιλία. Και μία κατ’ εξοχήν ιδιαιτερότητα του Ελληνικού Γένους και Έθνους είναι η συμπόρευση της Εκκλησίας με το Γένος. Ήδη από την προχριστιανική εποχή δεν υπήρχαν ελληνικά εδάφη χωρίς “Ιερά” (Πλούταρχος). Αυτή η σχέση, η συμπόρευση “θεσμοθετήθηκε” στο Βυζάντιο και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Έτσι το Γένος των Ελλήνων “μεγαλούργησε διά της μετά του Χριστιανισμού συμμαχίας” (Κ. Παπαρρηγόπουλος) και η Εκκλησία ακτινοβόλησε. Αυτήν την συμπόρευση η παγκοσμιοποίηση θέλει να την καταργήσει. Είναι κάρφος στα μάτια των θιασωτών της. Όμως δεν θα επιτρέψουμε σε κάποιους υπερασπιστές της παγκοσμιοποιήσεως δήθεν “προοδευτικούς” να καταργήσουν αυτήν την συμπόρευση. Θα αντισταθούμε! Όχι, βέβαια με εκδηλώσεις βίας που συνηθίζεται από διαφόρους για διάφορα θέματα. Αλλά με την ζωή μας. Μία ζωή συνειδητοποιημένη και ισορροπημένη ορθόδοξη και ελληνική.