Πόσο ν’ αλλάζουν οι άνθρωποι μέσα στον χρόνο; Παύουν οι έρωτες, τα πάθη, η αγάπη σε όλες της τις μορφές να μονοπωλούν το ενδιαφέρον των ανθρώπων;

Και όταν σε κυκλώνει το Αιγαίο; Οι κατακόκκινοι, ανοιξιάτικοι λαλάδες γεμίζουν την καρδιά σου; Η Μικρασία από απέναντι σε χαϊδεύει στο μάγουλο με μαγεμένους, ανατολίτικους ανέμους; Και η μαστίχα να πλημμυρίζει το στόμα σου με άρωμα, μοναδικό και υπέροχο, όπως η γη που το βλασταίνει. Η Μυροβόλος Χίος!
Δεκαετία του 1930 στο νησί και οι κάτοικοί του μέσα στον μικρόκοσμό τους, που είναι και μακρόκοσμος συνάμα, βιώνουν ποικίλα συναισθήματα, άλλα ελαφριά, άλλα βαριά, όλα, όμως, χαράζουν την ψυχή, την κάνουν να σπαρταρά. Συναισθήματα που τολμηρά βουτούν μέσα, όπως βουτούμε και εμείς σήμερα, χωρίς να γνωρίζουμε ποτέ τι θα αντικρίσουμε στον βυθό ή αν θα αναδυθούμε στην επιφάνεια…