Όταν οι δρόμοι της πόλης χάνονται κάτω από τη στάθμη της παλίρροιας, η Τζόαν αρνείται να βυθιστεί μαζί τους. Δεμένη σε αλυσίδες και αυτοσχέδιους μηχανισμούς μετακίνησης, αιωρείται πάνω από τους υδάτινους δρόμους παλεύονται κάθε μέρα για την επόμενη. Σε μια μουχλιασμένη πραγματικότητα που κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει που θα φτάσει η στάθμη της επόμενης παλίρροιας, η Τζόαν υποψιάζεται πως ο χρόνος της τελειώνει. Έχει μια τελευταία ευκαιρία. Μια τελευταία επιδρομή κατά τη διάρκεια της άμπωτης. Θα καταφέρει να ολοκληρώσει την αποστολή της; Ή θα αναγκαστεί να διαλέξει αν θα είναι το σώμα της ή η ψυχή της που θα επιβιώσει;
Σε έναν κόσμο που βουλιάζει, το μεγαλύτερο τέρας δεν είναι η παλίρροια -είναι ο άνθρωπος που επιμένει να ζει.