Η συλλογή διατρέχεται από τη διερεύνηση του σώματος και της ταυτότητας, συχνά με όρους γεωγραφίας. Ο τίτλος αποτελεί υπαρξιακό ερώτημα και θέση συγχρόνως. Τα ονόματα των τόπων και τα σύνορα υπενθυμίζουν τα όρια με τα οποία έρχεται αντιμέτωπος ο εαυτός, τους όρους της φύσης που κινδυνεύει, τους χάρτες των κρατών που γεννά ο πόλεμος.

Τα 46 ποιήματα του βιβλίου, με γλώσσα λιτή, κινούνται ανάμεσα στην ύλη του σώματος και της γης και σε μια μεταφυσική που αφορμάται από το πραγματικό. Ο στοχασμός τους, άλλοτε προσευχητικός και άλλοτε απευθυντικός προς τον κόσμο, επεξεργάζεται την εμπειρία για να αρθρώσει έναν λόγο ύπαρξης και συνύπαρξης.

Το νερό της θάλασσας και του ποταμού, τα βουνά με όνομα ή χωρίς, η θεϊκή παρουσία που, όσο κι αν είναι επιθυμητή, άλλο τόσο υπονομεύεται, αποτελούν κομμάτια του κόσμου που ζει και προσπαθεί να κατανοήσει ο άνθρωπος. Τα ποιήματα της συλλογής πραγματοποιούν μια διαδρομή μέσα από πολλά διαφορετικά εδάφη, συνδιαλέγονται με την προσωπική και συλλογική ιστορία, διατυπώνουν ερωτήματα και αποδέχονται πως η διαδρομή που ξεκίνησαν μπορεί να συνεχιστεί, ενώ κάτι βαθύ παραμένει αναπάντητο.