Το ελληνόφωνο αναγνωστικό κοινό γνώρισε τον Αλμπέρτο Προυνέτι ως λογοτέχνη. Με το Δεν είναι γεύμα σε δεξίωση, ο Προυνέτι μας ξανασυστήνεται· όχι ως λογοτέχνης, αλλά ως αναγνώστης και θεωρητικός της ίδιας της λογοτεχνίας της οποίας αποτελεί κομμάτι, τόσο ως κοινωνικό υποκείμενο όσο και ως συγγραφέας: της working class λογοτεχνίας. Ο συγγραφέας μιλάει για το φάντασμα της working class λογοτεχνίας που δεν πλανάται πλέον πάνω από τον εκδοτικό χώρο, αλλά έχει κατακτήσει, σε κάποιο βαθμό, τα ράφια των βιβλιοπωλείων και ακόμη και τα λογοτεχνικά βραβεία. Πρόκειται για την εκδίκηση αυτών που δεν έχουν φωνή και που πολύ συχνά δεν έχουν το μορφωτικό και πολιτισμικό κεφάλαιο που θα αναλογούσε στους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών. Το βιβλίο του Αλμπέρτο είναι σημαντικό και κρίσιμο, διότι ενώ αναδεικνύει την αξία του πλουραλισμού και της διαθεματικότητας της/στη working class λογοτεχνία(ς) σήμερα, τοποθετεί στο επίκεντρο την τάξη.