O ΔΗΜΗΣ ΠΟΥΛΑΚΟΣ υπήρξε μια ξεχωριστή προσωπικότητα της μεταπολεμικής και μεταπολιτευτικής Ελλάδος. Η απόφαση για τη συγγραφή του παρόντος πονήματος εδράζεται στην ανάγκη συγκέντρωσης, κατηγοριοποίησης και διερεύνησης των ρηξικέλευθων, τολμηρών και σύνθετων ιδεών που διατύπωσε. Ιδέες οι οποίες μπορούν να γονιμοποιήσουν τον εν εξελίξει επί μακρών διάλογο που άπτεται της εθνικής μας αυτογνωσίας, ακόμη κι αν η επαφή μαζί τους προκαλεί συχνά αντανακλαστικά αισθήματα απώθησης, καθώς παρεκκλίνουν των αποδεκτών αφηγημάτων και αναδεικνύουν οδυνηρά οικεία κακά. Κίνητρο, αναμφίβολα, της παρούσας εργασίας δεν ήταν άλλο από τη διερεύνηση των νεοελληνικών παθών, του επαναλαμβανόμενου εσωτερικού διχασμού και της αδυναμίας συγκρότησης μιας συμπαγούς εθνικής ιδεολογίας.

Σε περιβάλλον πρωτοφανούς ιδεολογικής αποδόμησης, κατάρρευσης παραδοσιακών σχημάτων αλλά και απουσίας έντονης εσωτερικής πνευματικής αγωνίας, που το αποκλίνει από την ανάλογη σε αποδομητικότητα υστερο-ρωμαϊκή περίοδο, αναδύεται επιτακτικότερη η ανάγκη για μια φρέσκια και συνάμα στιβαρή θέαση των ιστορικών φαινομένων, όπως αυτή που ανέπτυξε ο Πουλάκος.