Ζητώ να μου προσφέρεις την περίοπτη θέση δίπλα στην ψυχική μεγαλοσύνη σου, δίπλα στην ηθική και στην πνευματική σου ανωτερότητα. Γιατί εκτιμώ, πως αυτός ο διαχρονικά κενός χώρος που υφίσταται στον εσωτερικό συναισθηματικό σου κόσμο και που εξακολουθεί να τρέφει ιλαρές προσδοκίες και ενθαρρυντικές ελπίδες για το δικό μας ακριμάτιστο μέλλον, δικαιωματικά πλέον μού ανήκει. Με δεδομένη την προσήλωση και την αφοσίωσή μου στο δικό σου όραμα, με το δέοντα σεβασμό και με την ιερή ευλάβειά μου ας μου επιτραπεί να υποβάλλω τη συνειδητή μου παρόρμηση και την ακατανίκητη λαχτάρα μου για τη δική σου μέριμνα. Από τα επιβεβαιωμένα γεγονότα και από τις αυθεντικές καταστάσεις που έχουν διαμορφωθεί, είναι ανάγκη να πειστείς πως είναι πλέον κατάλληλο, αναγκαίο και ηθικά επιβεβλημένο να με εγκαταστήσεις στον εξαγνισμένο σου παράδεισο, στον πυρήνα του παραμυθένιου σύμπαντος της ακριβοθώρητης και της περίβλεπτης καρδιάς σου…