έζησα σε δύο κόσμους, για τον άλλον δεν μπορώ να πω
όταν με μάλωνε ο ένας, πήγαινα στον άλλον βουρκωμένος·
πολλές φορές το ξημέρωμα ένιωθα τη ματαιότητα
της ύπαρξης αλλά λίγο αργότερα ένιωθα πολύ καλύτερα`
για να ’χω καλύτερη θέα της απεραντοσύνης έχτισα σπίτι
στην ανυπαρξία μου ή για να αποφύγω τη μηδαμινότητά μου
άφηνα τους άλλους να μιλούν για τη δική τους,
έτσι γλίτωσα από πολλές βιβλικές βροχές`
στους εμπαιγμούς σώπαινα όχι από αδυναμία
αλλά από φιλική ευγένεια ή από λαχτάρα να μυρίσω
όλη την ανθρώπινη δυσωδία που αναδύεται·
συχνά φερόμουν ηλίθια για να μου φαίνομαι εξυπνότερος
ή για να μου προσκομίσω κάτι το εξευτελιστικό!
τα μυστικότερα αισθήματά μου τα ’λεγα σε ξένους,
για να φτάσω στην Αλήθεια μου, σκαρφάλωσα
σε σκαλοπάτια από ψέματα,
είχα την πλάνη ότι μπορούσα το δίκαιο στα ίσα να μοιράσω,
στο γέλιο ενός παιδιού ένιωσα
τη μεγαλύτερη ευτυχία της ζωής·
είδα το φτερούγισμα της νιότης σαν ριγανόξυλο
να μου γαργαλάει τη μύτη·
μάλλον δεν μου συγχώρεσα ποτέ που δεν κατάφερα
να ξεφύγω από τη Μετριότητα