Λένε πως στην ποίηση υπάρχουν κανόνες. Ίσως, ίσως και όχι. Όταν γράφεις, όμως, δεν τους σκέφτεσαι. Αφήνεσαι. Κάθε ψυχή κουβαλά τον δικό της ρυθμό, τον δικό της ήχο – κι από λέξεις ή σιωπές γεννιούνται απροσδόκητοι συνδυασμοί. Η ποίηση, ίσως, είναι αυτό που περιμένει να ειπωθεί. Αυτό που αιωρείται ανάμεσα στην καρδιά και τα χείλη, έτοιμο να συγκινήσει, να φωτίσει στιγμές, να αφήσει ίχνη. Τα υπόλοιπα τα ορίζει ο αναγνώστης. Και, τελικά, ο χρόνος.