Τι άλλο είναι η Ποίηση παρά μια Γιορτή πάνω από τα συντρίμμια μιας ήδη συντελεσμένης ανθρώπινης Πτώσης, μιας θριαμβευτικής Πτώσης, μιας Πτώσης, όμως, που έχει κατα φέρει να μετασχηματιστεί σε παράξενους και φαινομενικά οξύμωρους συνδυασμούς λέξεων και εννοιών; Σαν μια Ήττα που απαιτεί κι αυτή τη Γιορτή της.

Προδομένος,
πριν καν γεννηθείς,
στη σπίθα της σύλληψης.

Και κατόπιν του Κράτους η προδοσία,
της Δύσης η προδοσία,
της Ανθρωπότητας η προδοσία.

Είχα σκοπό
να τελειώσω με κάτι θετικό:
εγώ, άλλος ένας προδότης.