… Σε αντίθεση, τώρα, με όλες αυτές τις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που έλαβαν χώρα με βίαιο, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, τρόπο, οι κυρίαρχες λογοτεχνικές μορφές που έκαναν την εμφάνισή τους σε τούτο τον τόπο,  αντανακλούσαν με τον καλύτερο και αντιπροσωπευτικότερο τρόπο την καθημερινότητα των πολιτών, λευκών και μαύρων, οι οποίοι βρίσκονταν χωρισμένοι σε κοινωνικά και φυλετικά στρώματα, όπως για παράδειγμα τη λευκή παράδοση η οποία εξυμνούσε το καθεστώς των απέραντων φυτειών και θρηνούσε για ένα παρελθόν το οποίο στην πραγματικότητα ποτέ δεν υπήρξε,  και από την αντίπερα όχθη  μια λογοτεχνία δουλείας και συνεχούς αντίστασης, εμφανούς ή υφέρπουσας, που προσέβλεπε και οραματιζόταν ένα σίγουρα διαφορετικό και πιο ευοίωνο μέλλον για τους δύσμοιρους Αφροαμερικανούς σε τούτη την πατρίδα που τους ‘δόθηκε’ χωρίς, το σπουδαιότερο, με τη δική τους θέληση, λαμβανομένης υπ’ όψιν της προηγούμενης βίαιας και  απάνθρωπης μεταφοράς τους από τις ακτές της δυτικής Αφρικής στην άλλη, την  αντίπερα όχθη του μεγάλου Ατλαντικού Ωκεανού.