Η Ιωάννα Καρατζαφέρη με αυτό το καινούργιο της μυθιστόρημα ξαφνιάζει. Οι αναγνώστες της, που στα μυθιστορήματα και τα διηγήματά της συναντούσαν χαρακτήρες που μάλλον σκιαγραφούσαν μελλοντικούς ανθρώπινους τύπους και παρασύρονταν σ\' ένα περιβάλλον που προοιωνιζόταν το παρόν ή το επερχόμενο, καλούνται τώρα σε μια αναδρομή στα περασμένα. Χωρίς κανένα μελοδραματισμό, κανέναν οδυρμό για τη χαμένη αθωότητα των παιδικών χρόνων, καμιά άμεση μομφή για την αλλαγή του φυσικού περιβάλλοντος, με μια λιτή γραφή, επιστρέφει στο παρελθόν μέσα από μνήμες όπως ήταν. Περιστατικά απλών ανθρώπων, μικρών παιδιών που ζουν σε αυλές και γειτονιές, που παίζουν παρόχθια ενός μυθικού ποταμού, του Ιλισσού, γίνονται για την Ι. Καρατζαφέρη κομμάτια της δικής της μυθολογίας. Δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς αν οι μνήμες είναι πραγματικά βιωμένες από την ίδια τη συγγραφέα ή αν η φαντασία της και η δημιουργική της γραφή ενώθηκαν σε αυτό το αποτέλεσμα.