Η παρούσα ποιητική συλλογή αποτελεί μια εστιασμένη εσωτερική εξερεύνηση των ορίων της γλώσσας, της μνήμης και της ανθρώπινης ύπαρξης, με κεντρικό άξονα την πολυεπίπεδη έννοια της σιωπής. Μέσα από 37 ποιήματα, επιχειρείται μια πλοήγηση σε φιλοσοφικά και συναισθηματικά τοπία, αγγίζοντας θέματα όπως η απώλεια, το ανείπωτο, η αναζήτηση νοήματος και η σχέση του ατόμου με τον χρόνο και το άφατο. Η ποιητική προσέγγιση επιδιώκει τη δημιουργία εικόνων που λειτουργούν υποβλητικά, αφήνοντας χώρο στην ερμηνεία του αναγνώστη. Συναντάται ποικιλία στη φόρμα, από πιο πυκνές συνθέσεις έως πιο θραυσματικές και λιτές, όπου ο κενός χώρος της σελίδας συμβάλλει στην ατμόσφαιρα. Ο τόνος είναι κυρίως εσωστρεφής και στοχαστικός, πηγάζοντας από μια προσπάθεια κατανόησης του εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου. Η συλλογή διαρθρώνεται σε τέσσερις θεματικές ενότητες που ακολουθούν μια πορεία γύρω από τη σιωπή: 1. Η Γέννηση της Σιωπής: Η αρχέγονη σιωπή και η στιγμή πριν τη λέξη. 2. Το Βάρος του Ανείπωτου (Σκόνη και Μνήμη): Η σιωπή ως αποτέλεσμα απώλειας, τραύματος ή ενοχής. 3. Η Σιωπή ως Καταφύγιο (ή Στοχασμός): Η σιωπή ως χώρος εσωτερικής αναζήτησης, κατανόησης και αυθεντικότητας. 4. Διάλογοι με το Κενό: Η διεύρυνση προς το μεταφυσικό, τον υπαρξιακό προβληματισμό και την κριτική παρατήρηση. Η δομή αυτή αποσκοπεί στο να προσφέρει μια συνεκτική και συμπυκνωμένη αναγνωστική διαδρομή. Στόχος της συλλογής είναι να προτείνει μια ποιητική γλώσσα που αναζητά την ουσία πέρα από το προφανές, και να προσκαλέσει τον αναγνώστη σε έναν προσωπικό διάλογο με τα θεμελιώδη ερωτήματα της ύπαρξης.

Σώμα ξένου ύπνου

Ένα μικρό βάρος κάτω απ’ το νύχι.
Ίσως σκόνη, ίσως μνήμη.

Η επιφάνεια του πρωινού
γλιστρά πάνω από το χαρτί –
τίποτε δε σημειώθηκε.

Ό,τι ήρθε, ήρθε χωρίς αίτημα:
μια υφή σε υγρό τοίχο,
μια μετατόπιση στην αφή,
σαν κάτι να ξέχασε
να γίνει αντικείμενο.

Δε λέω πως ήταν νόημα.
Ίσως πρόβα νοήματος,
μια πρόσκρουση,
πριν τη σύλληψη.

Και τώρα μένει ένα κενό
που δε ζητά να γεμιστεί,
μόνο να διατηρηθεί.

Όχι για να ειπωθεί,
μα για να ξαναρχίσει.