Η ∆έσποινα ταξιδεύει µόνη στη Σητεία της Κρήτης, αφήνοντας για λίγο πίσω την οικογένειά της. Εκεί, θα παρασυρθεί από τις οµορφιές του τόπου, θα µπλεχτεί σε µια ερωτική ιστορία, θα θυµηθεί πώς είναι να ζει κανείς ανέµελα.
ΜΙΑ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. Μια γυναίκα µόνη. Ένας έρωτας που µοιάζει µάταιος. Ένα καθήκον που ξοδεύει µια ζωή γεµάτη όνειρα. Και στο φόντο η Κρήτη να γίνεται προορισµός ζωής, να τη θυµάται πάντα ως την πρώτη φορά που ταξίδεψα.

«Κοιµήθηκα µετά από τον Θάνο, επίτηδες για να δω πώς κοιµάται, να κρατήσω κι αυτόν τον τρόπο και να τον κάνω δικό µου όταν πλέον θα κοιµόµουν και πάλι µόνη µου. Γυρισµένος πλάγια, προς το µέρος µου, έδειχνε γαλήνιος, µε χείλη ξεσφιγµένα και µισάνοιχτα, φιληµένα αµέτρητες φορές, χορτάτα. Έκλεισα κι εγώ τα µάτια µου στο µισοσκό - ταδο, µε την εικόνα του στο µυαλό µου λες και δεν ήµουν εκεί, λες και έκανα πρόβα για τις θλιβερές νύχτες που µε περίµεναν».