Στις Εικόνες του Κώστα Μπουρναζάκη, η σαγήνη και οι κατακτήσεις των αισθήσεων, που ενσωματώνουν στα ποιήματα το ανεξίτηλο φέγγος της φύσης, της ελληνικής γλώσσας, του έρωτα, της τέχνης, και της ανάγλυφης φαντασίας, συνυπάρχουν με μια νέα ανάγνωση του κόσμου – ανάγνωση που μετουσιώνει τη διάταξη της πραγματικότητας σε ζωή ακαταπαύστως ζωντανή και για τούτο ατέρμονα πηγαία και υποβλητικά στοχαστική.

Θεμελιωμένες σε «τόπους» όπου το θαύμα αποδεσμεύει μνήμες λαμπερών οραμάτων κι άφθαρτων φωνών, και με την υπεροχή της ομορφιάς απέναντι στους περιορισμούς και την υπεροψία του χρόνου, οι Εικόνες προσφέρουν το μυθικό πεδίο που μας εξοικειώνει με μιαν ελευθερία φωτεινή και γενναιόδωρη – και η πορεία συνεχίζεται ενόσω οι στίχοι του ποιητή χρωματίζουν πολύσημα τους ορίζοντες αυθεντικών λυρικών πράξεων.