Ο αλύτρωτος, είναι το δεύτερο αυτοτελές βιβλίο της Τριλογίας του Γιώργου Ρωμανού με κοινό υπότιτλο, «Η αληθινή Ιστορία του ‘‘Εθνικού Διχασμού’’». Γι’ αυτό το μεγάλο έργο ως προς την έκταση, τον ευρύ ιστορικό χρόνο, 1843-1923, και κυρίως τις 635 διεθνείς και ελληνικές πηγές, ο συγγραφέας εργάστηκε επί 15 χρόνια.

Στις πηγές συγκαταλέγονται μεταξύ άλλων αυτές των υπουργείων εξωτερικών της Μ. Βρετανίας, Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Ρωσίας, ΗΠΑ, τα αρχεία του Βατικανό, της Βουλής των Ελλήνων, της Εθνικής Βιβλιοθήκης, του Ιδρύματος Ελ. Βενιζέλου, της Βιβλιοθήκης Μουσείου Μπενάκη και άλλων Ιδρυμάτων, πλήθος βιβλίων, εφημερίδων, περιοδικών, προσωπικών ημερολογίων και αλληλογραφίας.

Στην Τριλογία κάθε γεγονός εξετάζεται εξαντλητικά και σε βάθος στο πλαίσιο των διεθνών γεωπολιτικών παραμέτρων του και έτσι παρέχονται έως και παντελώς άγνωστες ιστορικές λεπτομέρειες. Πρωτίστως παρατίθενται συγκριτικοί συλλογισμοί βάσει αδιάψευστων ντοκουμέντων τα οποία σημαίνονται εντός του κειμένου με πλάγια γραφή και ανατρέπουν την μέχρι τώρα υπερεκατοντάχρονη μαύρη προπαγάνδα του νεοελληνικού Κυβερνητισμού.

Ένα απολύτως ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτού του βιβλίου, όπως και όλης της Τριλογίας, είναι ότι ο συγγραφέας αισθητοποιεί στον αναγνώστη τα ιστορικά γεγονότα, το κλίμα, την ατμόσφαιρα και τα ψυχολογικά πορτραίτα των μοιραίων για την χώρα μας ηγετών, Ελλήνων και ξένων.

Φορέας και πρωταγωνιστής της Ιστορίας είναι ο αλύτρωτος, ένα υπαρκτό πρόσωπο με παραλλαγμένο όνομα για ευνόητους λόγους, τα Ιστορικά Σημειωματάρια του οποίου διασώθηκαν από τους ζώντες επιγόνους του και έφτασαν στα χέρια του συγγραφέα.

Σημαντικό ρόλο στην αφήγηση παίζουν οι απλοί άνθρωποι με τις αδυναμίες και τα πάθη τους, καθώς αγωνίζονται να μην συνθλιβούν στις μυλόπετρες της «Ιστορίας» την οποία πλαστογραφούν οι νικητές. Όλοι οι χαρακτήρες δομούνται με πρότυπο την ομηρική αφήγηση και ποιητική, διηγηματική σαφήνεια και συντομία της υψηλής λογοτεχνίας.

Ο ιστορικός χρόνος που διαδραματίζονται τα γεγονότα στον «αλύτρωτο» ξεκινά από εκεί που τέλειωσε στο προηγούμενο βιβλίο, «Ο ανυπότακτος», τον Μάιο του 1916, και φτάνει μέχρι τον Μάιο του 1917.