Εικοσιπέντε διηγηματάκια. Κάποιες μικρές ιστορίες, που θα μπορούσαν να είναι και αυτοβιογραφικές, εάν δεν επενέβαινε η φαντασία μου για να τις αλλάξει κατά το δοκούν, όπου, όσο και όπως γουστάρει, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα, ούτε και σε μένα. Όλες όμως αρθρωμένες γύρω από το τσιγάρο.
Εικοσιπέντε πακέτα, που περιέχουν τουλάχιστον ένα τσιγάρο, και τις εμπειρίες, πραγματικές και μη, που συνδέθηκαν μαζί του στο σχολείο, το στρατό, τη δουλειά, τον έρωτα, την καθημερινή ζωή.
Εικοσιπέντε κείμενα που άρχισα να γράφω όταν το έκοψα μαχαίρι, στις 8 Σεπτεμβρίου 2014, ώρα 8.30 το πρωί, μετά από 36 συναπτά έτη καπνίσματος. Άκαπνος έκτοτε, παραμένω ωστόσο ένας επίτιμος καπνιστής – εγώ γενίτσαρος δεν γίνομαι.