Στὶς ἀλκυονίδες ἡμέρες ἑνὸς ἀναπότρεπτου Μηδενισμοῦ, ποὺ ἐπρόκειτο νὰ ῥοκανίσει τὰ πνευματικὰ θεμέλια τῆς Δύσεως, ὁ Νίτσε, σαλπίζοντας παράταιρα σὰν πρώιμο χελιδόνι, προέβη σὲ ὁρισμένες σκληρὲς διαπιστώσεις. Ἦταν ἀπὸ τοὺς πρώτους ποὺ ὁμολόγησαν ἀνυποκρίτως ὅτι, σὲ μία κοινωνία χωρὶς Θεὸ καὶ ἀντικειμενικὰ μέτρα τῆς ἀλήθειας, οἱ μεταφυσικὲς βεβαιότητες διαλύονται, ἐνῶ τὸ καλὸ καὶ τὸ κακὸ ἀποχαιρετοῦν τὰ σημαινόμενά τους. Σ’ ἕναν κόσμο ὅπου ἀγνοοῦνται οἱ λόγοι τῶν ὄντων καὶ ὁ σκοπὸς τοῦ γίγνεσθαι, οἱ ἀξίες ἀποθνήσκουν καὶ τὰ πάντα ἐπιτρέπονται. Οἱ διαγνώσεις αὐτοῦ τοῦ ὀξυδερκοῦς «φυσιολόγου» στάθηκαν ὑποδειγματικές, ἀλλὰ οἱ θεραπεῖες ποὺ πρότεινε, ἂν πρότεινε ποτὲ τέτοιες, δὲν εἶχαν αἴσια ἔκβαση, καθόσον ἡ «δύναμη» ἀπὸ μόνη της ἀπέτυχε νὰ μεταξιώσει τὸν ἀποτελματωμένο μας πολιτισμό. Ὁ Νίτσε φλέρταρε ἐπικίνδυνα μὲ τὸ μηδέν· κοιτοῦσε ἐπίμονα τὴν ἄβυσσο, γνωρίζοντας πὼς τὸν κοιτὰ κι αὐτή. Καὶ στὸ τραγικὸ λυκόφως τῆς ζωῆς του, τὸν κατάπιε. Φαίνεται πὼς δὲν ἐκλείπουν οἱ τραγικοὶ ἥρωες ποὺ προτίθενται νὰ ἐπαναλάβουν τὸ προσωπικό του πείραμα, ὡσὰν εἰδωλοκλάστες κι εἰδωλοποιοί. Ὁ σύγχρονος κόσμος ἐμπεριέχει στοιχεῖα ἀπὸ τὰ λαμπρότερα ὄνειρα καὶ τοὺς χειρότερους ἐφιάλτες του. Δὲν ἀποκλείεται αὐτὸ νὰ ὀφείλεται ἐν μέρει καὶ στὴν διδασκαλία του ἢ τουλάχιστον στὸ πνεῦμα τῶν ἐποχῶν ποὺ ἐξέφρασε καὶ προοικονόμησε. Ἡ παροῦσα συλλογὴ μελετημάτων ἀποσκοπεῖ στὴν παρουσίαση καὶ τὴν ἀξιολόγηση τῶν πιὸ ῥηξικέλευθων νιτσεϊκῶν ἰδεῶν καὶ τῶν προσλήψεών τους, φωταγωγώντας παράλληλα κάποιες ἀπὸ τὶς ἱστορικές τους συνέπειες. Ἐμφορεῖται ἀπὸ μία σαφῆ κριτικὴ διάθεση, ἡ ὁποία ὅμως δὲν γίνεται μηδενιστική.