Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΑΒΟΔΕΤΗ

Ξέρω ένα νησί που μοιάζει
με αμπέλι· στα τσαμπιά του κρέμονται
παροπλισμένα πλοία,
ο κορμός του είναι σκληρός
σαν τα χέρια του καβοδέτη
και τα φύλλα του μαλακά
σαν την καρδιά του.

Σε αυτό το νησί δεν υπάρχει στεριά:
οι άνθρωποι στέκονται όρθιοι
πάνω στις διάσπαρτες δέστρες
κρατώντας γερά στο χέρι τους
ένα σκοινί.

Σε αυτό το νησί οι άνθρωποι
κοιμούνται στο φτερό
σαν άλαλα πούπουλα –
τρέμοντας μη χαλαρώσει
τα μέλη τους ο ύπνος
και τους γλιστρήσει από τα χέρια
το σκοινί.