Το κύριο ερώτηµα στο πρώτο µέρος αυτού του µικρού βιβλίου είναι αν ο βιαστής γεννιέται ή γίνεται. Μία µερίδα εξελικτικών βιολόγων διατείνεται ότι ο βιασµός είναι προϊόν της βιολογικής εξέλιξης και έχει προσαρµοστική αξία. ∆ηλαδή ότι ο βιαστής γεννιέται. Ποια τα επιχειρήµατα και πόσο στέκουν; Η Κοινωνιολογία υποστηρίζει τo αντίθετo: ο βιαστής γίνεται. Είναι προϊόν µιας κοινωνίας που εκπαιδεύει και εθίζει τα άτοµα στη βίαιη και εκµεταλλευτική συµπεριφορά, έστω και αν τα συµβουλεύει –και ενίοτε τα τιµωρεί– για το αντίθετο.

Ευτυχώς, υπάρχει και η ετυµηγορία της Εθνολογίας και της Ανθρωπολογίας, που υποδεικνύουν ότι υπήρξαν κοινωνίες στις οποίες ο βιασµός ήταν από σπάνιος έως ανύπαρκτος. Αξίζει να τις εξετάσουµε. Αφού υπήρξαν, ποιος ξέρει, µπορεί και να υπάρξουν ξανά.

Στο δεύτερο µέρος θα ασχοληθούµε µε το αντίθετο του βιασµού. Συνήθως το ονοµάζουµε συναίνεση. Ωστόσο, συναινώ σηµαίνει αποδέχοµαι, ανέχοµαι ή συµβιβάζοµαι µετά από εξέταση των επιχειρηµάτων. Ο έρωτας όµως δεν είναι τόσο ορθολογικός, και αν γίνει, δεν είναι έρωτας αλλά κοινωνική σύµβαση και συζυγικό καθήκον. Γι’ αυτό θα προτιµηθεί ο περιφραστικός όρος αυθόρµητη και αµοιβαία ερωτική επιθυµία. Επειδή περιγράφει καλύτερα την τρέλα του έρωτα.

Θα δούµε λοιπόν τι λέει η Βιολογία για την προέλευση αυτού του πανάρχαιου ανθρώπινου χαρακτήρα. Θα δούµε τι είναι αυτό που το λένε αγάπη. Και ευτυχώς, σε αυτό το θέµα, η Βιολογία δεν τα ανάγει όλα στη δαρβινική επικράτηση του ισχυρότερου.