Ο συγγραφέας διερευνά τη διάσταση της ισλαμικής ευρωπαϊκότητας (islamic Europeanism) ως ικανή απάντηση στην προβληματική που προκαλείται και προκύπτει από τα ταυτοτικά αδιέξοδα των μουσουλμάνων στην Ευρώπη. Η ισλαμική ευρωπαϊκότητα περιλαμβάνει όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τόσο της αδιαπραγμάτευτης ισλαμικής ιδιοσυστασίας όσο και της εξίσου αδιαπραγμάτευτης ευρωπαϊκής ιδιοσυστασίας, όπως εξελίχθηκε και διαμορφώθηκε στο πέρασμα των αιώνων. Επιπλέον, απορρίπτει συλλήβδην όλα τα στοιχεία που λειτουργούν ως τροχοπέδη στην ομαλή και δημιουργική ένταξη ή, καλύτερα, στη συμμετοχή (participation) των μουσουλμάνων στα ευρωπαϊκά κράτη και στις αντίστοιχες κοινωνίες των πολιτών.
Μήπως η μόνη βιώσιμη προοπτική για την ύπαρξη των μουσουλμάνων στην Ευρώπη, κυρίως όμως για το μεγάλο διακύβευμα της συνύπαρξής τους με τους Ευρωπαίους πολίτες, είναι η καλλιέργεια της ισλαμικής ευρωπαϊκότητας; Ποιες είναι τελικά οι προϋποθέσεις, οι όροι και τα όρια αυτής της έννοιας; Ποιοι είναι οι φορείς ανάπτυξης και διάδοσής της; Το περιεχόμενο μιας τέτοιας θρησκευτικής, πολιτιστικής και συγχρόνως πολιτικής ταυτότητας απευθύνεται μόνο στους μουσουλμάνους στην Ευρώπη, ή μήπως βασικά συστατικά της είναι δυνατόν να αφορούν ευρύτερα τους μουσουλμάνους και σε άλλες περιοχές, ακόμη και σε μουσουλμανικές χώρες; Ακριβώς λόγω αυτής της τελευταίας διάστασης, υπάρχει ή δεν υπάρχει σχέση ανάμεσα στην ισλαμική ευρωπαϊκότητα, στην ισλαμική αφύπνιση-αναθεώρηση και, τελικά, σχέση με το μεγάλο ζητούμενο της ισλαμικής μεταρρύθμισης;